FIT-HIP: Fear of Falling Intervention in Hip Fracture Geriatric Rehabilitation: a Cluster Randomized Controlled Trial

De FIT-HIP behandeling bleek niet tot betere resultaten te leiden dan de reguliere behandeling. Mogelijke verklaringen hiervoor zijn:

1. de deelnemers bleken achteraf weinig valangst te hebben.
2. de behandeling werd direct aan het begin van de revalidatie gegeven, terwijl uit ander onderzoek bleek dat valangst pas vanaf 6 weken na de breuk een nadelige invloed had op het herstel.

Als aanvulling op dit onderzoek is het natuurlijke beloop van valangst onderzocht. Hieruit bleek dat ongeveer een kwart van de mensen op 6 en 12 weken na een heupbreuk aanhoudende valangst heeft. Bij het grootste gedeelte van deze groep bleef deze valangst in het jaar na de heupbreuk bestaan. Daarnaast bleek uit het onderzoek dat ruim een kwart van de mensen die valangst hadden gebruik maakte van passieve coping. Deze groep had ook meer symptomen van angst en depressie. Van zowel een passieve coping stijl als van angst en depressie is bekend dat het de revalidatie kan belemmeren.

Een belangrijke aandachtspunt voor toekomstig onderzoek is de selectie van patiënten die wél baat zouden kunnen hebben van behandeling. Daarin lijkt het van belang om het effect van valangst op het dagelijks functioneren in overweging mee nemen – zowel het psychisch functioneren (mate van angst en emotionele belasting hiervan), als het effect op het gedrag (vermijding van activiteiten). Ons advies voor de huidige klinische praktijk is om regelmatig te screenen op valangst, zowel tijdens ziekenhuisopname, bij opname in de geriatrische revalidatie zorg en bij belangrijke evaluatie momenten tot 12 weken, om zo patiënten met niet-functionele valangst tijdig te herkennen en te behandelen.

Het lijkt ons voor toekomstig onderzoek zinvol om patiënten te betrekken in het opstellen en evalueren van de screening en selectieprocedure. Daarnaast is het belangrijk om te realiseren dat onze doelgroep, patiënten met een heupfractuur – een acuut medisch event met grote impact op de gezondheidstoestand en het dagelijks functioneren – een lang traject doorlopen wat betreft revalidatie en veranderingen in gezondheidsconditie. Het verdient de aanbeveling om de screeningsprocedure te evalueren in verschillende fasen van het revalidatieproces, juist ook bij patiënten die de ‘patient journey’ volledig hebben doorlopen, en daarmee kunnen reflecteren of/ in welke mate de screeningsprocedure voor alle fasen van het revalidatie-/behandelproces passend zijn.