Frequency of psychotherapy sessions for depression: a multicenter randomized trial
Projectomschrijving
De frequentie en werkingsmechanismen van psychotherapie voor depressie
Een recente meta-analyse heeft een sterk verband gevonden tussen de frequentie van therapiesessies voor depressie en behandeluitkomst. Echter, het is onduidelijk of de frequentie van sessies ook echt verantwoordelijk is voor het psychotherapie-effect, en welke onderliggende werkingsmechanismen in dat geval een rol spelen. In deze studie worden 200 patiënten in de leeftijd van 18-65 met een depressieve stoornis geworven bij verschillende Nederlandse tweedelijns GGZ instellingen. Patiënten zullen cognitieve therapie of interpersoonlijke therapie krijgen in een frequentie van 1 of 2 sessies per week, met een maximum van 20 sessies voor alle groepen. Uitkomstmaten betreffen de economische lasten verbonden aan de depressie, kwaliteit van leven en depressieve symptomen. Om de werkingsmechanismen in kaart te kunnen brengen zullen specifieke (zoals cognitieve vaardigheden) en niet-specifieke (zoals de relatie tussen patiënt en therapeut) processen tijdens de behandeling worden gemeten. Daarnaast zal de rol van enkele biologische processen bij het ontstaan, voortduren en verbeteren van een depressie worden onderzocht.
Bekijk de bijbehorende richtlijn in de FMS Richtlijnendatabase
Producten
Auteur: Bruijniks, S. J., Lemmens, L.H.J.M., Hollon, S.D., Peeters, F.P.M.L., Cuijpers, P. ….. & Huibers, M. J. (2019).
Magazine: British Journal of Psychiatry
Auteur: Sanne J. E. Bruijniks, Judith Bosmans, Frenk P. M. L. Peeters, Steven D. Hollon, Patricia van Oppen, Michael van den Boogaard, Pieter Dingemanse, Pim Cuijpers, Arnoud Arntz, Gerdien Franx and Marcus J. H. Huibers
Verslagen
Eindverslag
Hoewel psychotherapie een effectieve manier is om depressie te behandelen, is er ruimte voor verbetering. In deze studie is onderzocht of een hogere sessiefrequentie tot een beter behandelresultaat leidt. Het verhogen van de sessiefrequentie van één sessie naar twee sessies per week (met een gelijk aantal sessies in totaal) van de twee meest toegepaste psychotherapieën voor depressie (CGT en IPT) leidt tot een grotere afname van depressieve klachten, minder drop-out en een kortere tijd tot herstel na behandeling. Op de langere termijn leidt de tweewekelijkse sessiefrequentie tot meer afname van depressieve klachten maar ook tot hogere maatschappelijke kosten in vergelijking tot de groep die wekelijkse sessies ontving, maar deze verschillen zijn niet significant. We concluderen dat een hogere sessiefrequentie tot een beter behandelresultaat leidt, in ieder geval direct na de behandeling, en dat tweewekelijkse sessies op grotere schaal zouden kunnen worden aangeboden in de geestelijke gezondheidszorg.
Doel: De effectiviteit van psychotherapie kan verbeterd worden door de frequentie van sessies aan het begin van de therapie te verhogen.
Hypothese: Twee sessies per week zijn kosteneffectiever dan een wekelijkse sessie bij de start van psychotherapie.
Studie opzet: Economische evaluatie naast een multicenter gerandomiseerde behandelstudie.
Studiepopulatie: 200 depressieve patiënten die hulp zoeken bij een ggz-instelling.
Interventie: Twee sessies cognitieve therapie of interpersoonlijke therapie per week bij de start van psychotherapie, tot 20 sessies in totaal.
Standaard waarmee de interventie wordt vergeleken: Een wekelijkse sessie cognitieve therapie of interpersoonlijke therapie bij de start van psychotherapie, tot 20 sessies in totaal.
Uitkomstmaten: Depressie (BDI) en kwaliteit van leven (EQ5D) gedurende 52 weken.
Sample size berekening/data-analyse: 100 patiënten in iedere groep, gebaseerd op een effect size van het verschil van 0.45. De effectiviteit wordt geanalyseerd met mixed lineair regression modeling.
Kosteneffectiviteitanalyse/budget impact analyse: De economische evaluatie wordt gedaan vanuit een maatschappelijk perspectief. In de budget impact analyse zullen de financiële consequenties van het invoeren van twee sessies per week worden doorgerekend over een periode van 5 jaar.
Tijdpad: 0-6 maanden: voorbereiding; 6-30 maanden: rekrutering; 6-42 maanden: behandeling en (na-)meting; 36-46 maanden: rapportage.