IMMUNOPLAST: Human immunotoxicological consequences of plastic particulate pollution

Aanleiding

Onze gezondheid houdt een intrinsiek verband met de kwaliteit van het milieu. Mensen worden dagelijks blootgesteld aan een onbekende hoeveelheid plastic deeltjes via de lucht, het water en de voedselketen. Daarom is het belangrijk om te bepalen welke nadelige gezondheidsrisico’s kunnen voortvloeien uit plastic fijnstof vervuiling. Een verstoring van de homeostatische immuunfunctie ligt mogelijk ten grondslag aan de toxiciteit van plastic deeltjes die een menselijk lichaam binnendringen.

Doel

Het doel van dit onderzoek was het vaststellen of menselijk bloed plastic fragmenten bevat en wat voor immuunsysteemeffecten verwacht konden worden.

Onderzoeksopzet

De onderzoekers hebben met behulp van een in vitro blootstellingsmodel met menselijk bloed de immunologische signalen in kaart gebracht, die vertellen hoe kleine plastic deeltjes de homeostatische immuunfunctie kunnen verstoren. De methode is toegepast op het bloed van 22 anonieme donoren. Dit bloed werd onderzocht op de aanwezigheid van vijf verschillende polymeren, de bouwstenen van plastic. Ook werd van de afzonderlijke polymeren bepaald in welke mate ze aanwezig waren in het bloed.

Resultaten

De resultaten laten zien dat mensen in hun dagelijkse leven microplastics vanuit hun omgeving opnemen en dat de hoeveelheden te meten zijn in hun bloed. Driekwart van de proefpersonen bleek plastics in het bloed te hebben.

In het bloed van de proefpersonen bedroeg de totale concentratie plastic deeltjes gemiddeld 1,6 µg/ml, wat te vergelijken is met één theelepel plastic in 1.000 liter water (tien grote badkuipen). Een kwart van de geteste donoren had geen aantoonbare hoeveelheden plastic deeltjes van welke soort dan ook in het bloed. Polyethyleentereftalaat (PET), polyethyleen en styreenpolymeren waren de meest aangetroffen soorten plastic in de bloedmonsters, gevolgd door poly(methylmethylacrylaat). Polypropyleen werd ook geanalyseerd, maar alle concentraties waren te laag om nauwkeurig te kunnen worden gemeten.

Uitvoerende partijen

Dit project was een samenwerking tussen dr. Heather Leslie van de Vrije Universiteit en dr. Juan Garcia Vallejo van Amsterdam UMC. De onderzoekers van dit project hebben nauw samengewerkt met andere onderzoeksteams, waaronder Deltares, UMCU, TNO, IRAS en het RIVM.