Implementatie Zorgpad Stervensbegeleiding (goede voorbeeld)

Na een positieve pilot met het Zorgpad Stervensfase (ZS) in het Zorghotel St. Elisabeth in 2012 is besloten het Zorgpad te implementeren binnen de organisatie. Per 2014 wordt het Zorgpad gebruikt binnen de gehele Zorggroep. Zorggroep Maas & Waal biedt vanuit zeven locaties verblijf met zorg en behandeling, geriatrische revalidatie en dagbegeleiding en -behandeling. Daarnaast wordt thuiszorg en ambulante medisch-paramedische behandeling geboden. Voor de invoering van het Zorgpad binnen de Zorggroep, is de implementatie opgedeeld in drie fases waarbij de (zorg)medewerkers intensief zijn begeleid. Er zijn drie kerngroepen geïnstalleerd waarin een specialist ouderengeneeskunde, enkele verpleegkundigen en verzorgenden zijn vertegenwoordigd. De kerngroepleden hebben een speciale training (van het IKNL) gevolgd over de stervensfase, herkenning en markering hiervan en over het werken met het Zorgpad Stervensfase. Vervolgens hebben de kerngroepleden alle verzorgenden en verpleegkundigen geschoold. Per locatie waren er daarnaast twee aandachtsvelders (verzorgenden) die voor hun collega’s aanspreekpunt of vraagbaak zijn voor het Zorgpad Stervensfase. Zij houden het onderwerp onder de aandacht en zijn daarom, naast de kerngroepleden, sleutelfiguren in het project. Door deze netwerkstructuur heeft elke zorgmedewerker wel iemand in zijn/haar werkomgeving waarbij zij terecht kunnen met vragen over het Zorgpad Stervensfase (linking pins-interne netwerkorganisatie). Dit zorgt ervoor dat het Zorgpad Stervensfase niet in de kast verdwijnt, en verankert in het primaire proces (borging). Succesfactoren • Groot draagvlak; veel enthousiasme vanuit de kerngroep, maar ook bij iedereen die het gebruikt. • De netwerkstructuur; er is aandacht geweest voor ‘linking pins’ in de projectaanpak, oftewel er is gezorgd dat er tussen de verschillende groepen (vakgroep specialisten ouderengeneeskunde, verplegingsdiensten en teams) schakels zijn. • Scholing door eigen medewerkers is erg goed bevallen; de drempel tot vragen stellen is laag en blijft mogelijk ook na de scholing, het inbrengen van casuïstiek en het bespreken van praktische afspraken is toegesneden op de eigen organisatie. Belemmerende factoren • Tijdsinvestering; er is oefening nodig in het gebruik van het Zorgpad om routine te krijgen en het Zorgpad in te passen in de dagelijkse werkprocessen. Echter gezien het beperkte aantal sterfgevallen in de implementatiefase is het tijdsbestek voor sommige units te kort geweest. Ter illustratie: op een unit is er geen cliënt overleden gedurende het gehele traject waardoor het Zorgpad niet ingezet is. • Papieren versie van Zorgpad; lastig om van elektronisch werken terug te moeten naar papier. Daarom is tijdens het project gewerkt aan een digitale versie van het Zorgpad Stervensfase waarmee nu een pilot wordt gedraaid op enkele afdelingen. Tot slot, zodra de technische aanpassingen gereed zijn, wordt het Zorgpad volledig in het ECD geïntegreerd. Borging • De aandachtsvelders ZS zijn erg belangrijk om het gebruik van het ZS warm te houden. Zij zijn ook verantwoordelijk voor het onder de aandacht brengen van het ZS bij nieuwe medewerkers. De aandachtsvelders van de verschillende afdelingen moeten onderling in goed contact hierover blijven om ervaringen uit te kunnen wisselen. • Het is belangrijk dat de 24uurs-verplegingsdienst erbij betrokken blijft. Juist omdat er op sommige afdelingen en diensten maar weinig ervaringen met het ZS zijn (doordat daar weinig mensen overlijden), kunnen zij voor de continuïteit zorgen. • Het ZS is opgenomen in het documentatie- en kwaliteitssysteem. • Er is een digitale versie van het ZS in het ECD en er wordt gewerkt aan een volledige integratie in het ECD.