Oxidatieve stress in bronchopulmonale dysplasie

Bronchopulmonale dysplasie (BPD) is een chronische longziekte van ernstig premature pasgeborenen die tijdens de neonatale beademd werden en extra zuurstof kregen toegediend voor de behandeling van respiratoir falen door longimmaturiteit en surfactant deficientie (RDS). De karakterisatie van een prematuur ratten model met experimentale bronchopulmonale dysplasie vergroot de mogelijkheden voor uitgebreid laboratorium onderzoek naar deze aandoening, maar zal nooit de humane klinische setting volledig kunnen evenaren. Zowel het gebruik van fosfodiesteraseremmers als inhalatie van stikstofoxide (iNO) zijn veelbelovende nieuwe therapeutische mogelijkheden en zouden misschien in de toekomst een rol kunnen spelen in de behandeling van premature neonaten met RDS en een verhoogde kans op de ontwikkeling van BPD. Het onderzoek suggereert verder dat interruptie van de vicieuze cirkel van ontsteking en stolling in BPD de morbiditeit en mortaliteit van premature neonaten met BPD kan verbeteren. Vervolgstudies zouden zich moeten richten op het gebruik van meer specifieke fosfodiesterase-4 en -5 remmers in combinatie met inhalatie van stikstofoxide.