Palliatieve spoedzorg door de huisarts in avond, nacht en weekend: wat gaat goed, wat kan beter en implementatie van verbeteringen

Er zijn signalen dat de kwaliteit van de palliatieve huisartsen spoedzorg in de avond-, nacht- en weekenduren (ANW)achterblijft. Wij deden literatuuronderzoek en onderzochten ervaringen patiënten, mantelzorgers en professionals betreffende de palliatieve huisartsen spoedzorg in de ANW. Ook gingen op zoek naar "best practices". ?Conclusie en aanbevelingen Veel HAPs hebben werkafspraken over palliatieve zorg en over informatieoverdracht. Er is een grote bereidheid van huisartsen en triagisten om zich in te zetten voor palliatieve patiënten. Veel HAPs hebben een procedures omtrent de informatieoverdracht, waar men meestal tevreden mee is. De meeste huisartsen doen in ANW-uren zelf de zorg voor hun eigen palliatieve patiënten, eventueel in samenwerking met de HAP en slechts een klein deel draagt de zorg volledig over aan een collega of aan de HAP. De voornaamste problemen met betrekking tot de palliatieve zorg in ANW-uren betreffen: informatieoverdracht (beperkt in aantal, niet up-to-date), beperkte aanwezigheid van advance care planning afspraken, beperkte proactieve zorgplanning (als onderdeel informatieoverdracht), continuïteit in persoon van de eigen huisarts en de deskundigheid van de huisarts. Verder worden palliatieve consultatiemogelijkheden mogelijk onvoldoende benut, worden palliatieve patiënten te laat of niet geïdentificeerd en is de samenwerking met verpleeghuizen (opnames) niet naar tevredenheid. Gewenste ontwikkelingen liggen op het gebied van: het vereenvoudigen van de informatieoverdracht (elektronisch), het vergroten van de opt-in van patiënten, meer tijd bij visites vanuit de HAP, meer taakdelegatie naar de thuiszorg, een grotere inzet van vrijwilligers in de palliatieve en terminale thuiszorg, feedback naar huisartsen m.b.t. de geleverde overdracht en grotere betrokkenheid van palliatieve teams. Met betrekking tot de goede voorbeelden willen we met name de PaTz-groepen en casemanagers noemen. De volgende aanbevelingen volgen uit bovenstaande conclusies: 1. Op patiëntniveau: maximalisatie van het aantal patiënten dat 'opt-in' verleent, teneinde zoveel mogelijk zorgdossiers inzichtelijk te hebben op de HAP. Mogelijk zou dit middels een campagne kunnen. 2. Op huisartsenniveau: − vergroten van het aantal huisartsen dat deelneemt aan PaTz-groepen. Hiermee wordt beoogd: o een vroegere identificatie van patiënten o meer continuïteit in de zorgverlening o het vaker aanwezig zijn van proactieve zorgplanning afspraken o het vaker op de gewenste plaats overlijden o minder ongewenste opnames o een betere samenwerking tussen professionals In regio Utrecht krijgen huisartsen voor hun deelname aan een PaTz-groep een vergoeding vanuit de zorgverzekeraar. Dit zou voor meer huisartsen mede een stimulans kunnen zijn om deel te gaan nemen aan een PaTz-groep. − vergroting van het nascholingsaanbod palliatieve zorg voor huisartsen − bekendheid van bestaande apps (o.a. Palliarts (zie literatuuroverzicht)), richtlijnen Pallialine en de consultatiediensten (IKNL/Ziekenhuizen) vergroten. − vergroting van de inzet van de Vrijlligers Palliatieve Terminale Zorg − het stimuleren van huisartsen een zo groot mogelijke continuïteit van zorg in persoon te bieden − het stimuleren van huisartsen om van zoveel mogelijk palliatieve patiënten een volledige overdracht te doen en deze up-to-date te houden − het vaker betrekken van palliatieve teams van ziekenhuizen bij thuis verblijvende patiënten 3. Op HAP-niveau: − vergroten van het aantal HAPs met een protocol/werkafspraak palliatieve zorg. − ontwikkeling van een feedbacksysteem voor huisartsen op het gebied van de informatieoverdracht en het regelmatig updaten van de informatieoverdracht − (waarnemende) huisartsen scholen op het gebied van de palliatieve zorg − stimuleren van de telefonische bereikbaarheid van de eigen huisarts − vergroten van de rol van de regiearts 4. Op ICT-niveau: − het maken en versturen v