Preventing overtreatment of CIN2/3 lesions: the role of methylation markers in predicting (non-)regression

Een infectie met het humaan papillomavirus (HPV) kan baarmoederhalskanker veroorzaken. HPV is seksueel overdraagbaar en komt veel voor. De meeste HPV-infecties genezen spontaan en veroorzaken geen kanker. Wanneer een HPV-infectie langere tijd blijft bestaan, kunnen er afwijkingen van de baarmoederhals ontstaan, zogenoemde voorloperstadia van baarmoederhalskanker (cervicale intraepitheliale neoplasie graad 2 en 3, CIN2/3). Het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker is erop gericht deze voorloperstadia op te sporen en te behandelen ter voorkoming van baarmoederhalskanker. Echter ook een groot deel van deze voorloperstadia, vooral die gevonden bij jonge vrouwen, geneest spontaan, wat in de praktijk resulteert in veel overbehandeling. Op dit moment kan er geen onderscheid gemaakt worden tussen CIN2/3 afwijkingen met een laag korte termijn risico op progressie tot kanker, waarbij directe behandeling niet noodzakelijk is, en CIN2/3 afwijkingen met een hoog progressie risico, die directe behandeling behoeven. Om deze reden worden vrijwel alle CIN2/3 afwijkingen behandeld. Deze overbehandeling is problematisch vanwege het verhoogde risico op vroeggeboorte bij eventuele toekomstige zwangerschappen dat deze behandeling tot gevolg heeft. Recentelijk is aangetoond dat DNA methyleringsmarkers bijzonder gevoelig zijn voor het opsporen van CIN2/3 afwijkingen die veroorzaakt zijn door een langdurige HPV-infectie en daarmee een hoger risico hebben op progressie tot kanker. In dit onderzoek wordt gekeken of deze DNA methyleringsmarkers onderscheid kunnen maken tussen regressieve en niet-regressieve CIN2/3 afwijkingen, waarmee in de toekomst overbehandeling van deze afwijkingen zou kunnen worden voorkomen. In dit onderzoek wordt de standaardbehandeling van CIN2/3 afwijkingen (chirurgische excisie) vervangen door een expectatief beleid bestaande uit intensieve monitoring gedurende twee jaar. Elke zes maanden vindt er controle plaats waarbij er een vaginale zelfafnameset (Evalyn brush) wordt gebruikt, een uitstrijkje wordt afgenomen en een colposcopisch onderzoek door de gynaecoloog wordt verricht. Op het afgenomen celmateriaal wordt een DNA methyleringstest gedaan. Onze hypothese is dat vrouwen met een negatieve methyleringstest een grotere kans hebben op spontane genezing vergeleken met de vrouwen met een positieve methyleringstest. Indien de resultaten van dit onderzoek deze hypothese ondersteunen, dan zal dit leiden tot aanbevelingen voor het behandelprotocol voor CIN2/3 afwijkingen binnen het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Hierbij kan de methyleringstest ingezet worden voor het maken van een individueel risicoprofiel voor het ontwikkelen van baarmoederhalskanker, zodat alleen de vrouwen met een hoog korte termijn risico op progressie tot baarmoederhalskanker worden behandeld en overbehandeling wordt geminimaliseerd. Het grote voordeel van deze benadering is de mogelijke toekomstige toepassing in de zelftest als onderdeel van de screening.