A problem analysis for the implementation of evidence based decision rules for clearing the cervical spine in awake and alert trauma patients in Dutch Emergency Departments.
Internationaal bestaan er verschillende beslisregels om bij een traumapatiënt te bepalen of de nekkraag veilig verwijderd kan worden (dit zijn criteria volgend uit ATLS richtlijnen, NEXUS criteria en de Canadian C-spine Rules). Er werd d.m.v. een web-based vragenlijst onder traumachirurgen, radiologen en spoedeisende hulp artsen onderzocht wat moeilijkheden zijn bij de toepassing van zo’n beslisregel en of er behoefte is aan een landelijke richtlijn.
Van de 222 respondenten past 55% de criteria horende bij ATLS richtlijnen toe, 28% de NEXUS criteria, 5% de CCR en 7% gebruikte een combinatie. 5% van de respondenten gebruikt geen vaste criteria. 98% is bereid tot het volgen van een landelijke richtlijn. Als belemmerende factoren worden o.a. genoemd de complexiteit van de beslisregel, ervaring van de arts en samenwerking binnen het traumateam.
Er is in Nederland dus geen eenduidig beleid om te bepalen of de nekkraag verwijderd kan worden en er is behoefte aan een landelijke richtlijn.
Producten
Auteur: Teun Peter Saltzherr, Astrid Goossens, Rob J de Haan, Ludo FM Beenen, W Peter Vandertop, Jan SK Luitse, Kees Jan Ponsen, J Carel Goslings, namens de PANIC studiegroep
Verslagen
Eindverslag
Inleiding: Internationaal bestaan er gevalideerde klinische beslisregels (NEXUS en CCR) om bij een goed beoordeelbare patiënt de cervicale wervelkolom vrij te geven na een stomp trauma. Wij constateerden in Nederland een probleem betreffende de toepassing van dergelijke beslisregels. Daarom onderzochten wij in deze landelijke probleemanalyse potentieel belemmerende factoren voor de toepassing van een dergelijke beslisregel en de behoefte aan een landelijke richtlijn.
Methode: Met gebruikmaking van kennis van een expertpanel en een focusgroep is een web-based vragenlijst opgesteld die is verstuurd naar de leden van respectievelijk de Nederlandse Vereniging voor Radiologie, Traumatologie en Spoedeisendehulp-artsen. Het invullen van de vragenlijst gebeurde anoniem en op vrijwillige basis.
Resultaten: Van de 222 respondenten past 55% momenteel de criteria zoals beschreven in de ATLS richtlijnen toe, 28% de NEXUS criteria, 5% de CCR en 7% gebruikte een combinatie van bestaande beslisregels. 5% van de respondenten gebruikt geen vaste criteria om de CWK vrij te geven.
98% is bereid tot het volgen van een landelijke uniforme richtlijn. Voor deze richtlijn moet de klinische beslisregel evidence-based en eenvoudig bruikbaar in de praktijk zijn. 33% heeft een voorkeur voor de NEXUS criteria beslisregel en 31% voor de criteria zoals in de ATLS richtlijn beschreven.
De factoren die als meest belemmerend worden beschouwd voor toepassing van een beslisregel zijn gerelateerd aan de complexiteit van de gebruikte beslisregel, de ervaring van de uitvoerende persoon en de samenwerking binnen het traumateam.
Conclusie: Landelijk wordt geen eenduidig beleid gevoerd om de CWK op geleide van klinisch onderzoek vrij te geven. Er is behoefte aan een landelijke richtlijn die één gevalideerde, eenvoudige en praktisch bruikbare beslisregel omvat. Er zal een strategie uitgewerkt worden voor landelijke implementatie van één uniforme klinische beslisregel met specifieke aandacht voor de eerdergenoemde belemmerende factoren.