Richtlijnimplementatie bij een complexe doelgroep; implementatie en evaluatie richtlijn diagnostiek voor chronisch getraumatiseerde kinderen en jongeren.
Vraagstuk
Traumatische ervaringen als kindermishandeling, seksueel misbruik en
verwaarlozing kunnen op latere leeftijd leiden tot complexe psychiatrische
problematiek. Een goede signalering en behandeling zijn daarom van groot
belang. Welke onderbouwing is er in de literatuur te vinden voor de diagnostiek en
mogelijke interventies bij vroegkinderlijke traumatisering? Welke behoeften
bestaan er in het veld? Wat zijn belangrijke richtingen voor de toekomst?
Onderzoek
De onderzoekers spraken met betrokkenen in het veld en deden een
literatuuronderzoek. Resultaten werden besproken tijdens een congres.
Uitkomst
Wat betreft behandeling bleek de meeste evidentie in de literatuur te bestaan voor
cognitieve gedragstherapie (vooral bij seksuele mishandeling en mbt PTSD- en
internaliserende symptomen). Uit de interviews en vragenlijsten bleek dat
professionals niet beschikken over voldoende kennis over trauma. Er werd daarbij
aangegeven dat de DBC-systematiek de optimale behandeling van kinderen met
chronische traumatisering hindert. Ook waren er zorgen over het in werking treden
van de Jeugdwet. De resultaten zijn vastgelegd in een kennissynthese (TNO,
2015)
Producten
Verslagen
Eindverslag
Kinderen en jongeren met traumagerelateerde klachten in Nederland verdienen de beste zorg. Maar het veld dat verantwoordelijk is voor deze zorg, heeft met veel veranderingen te maken. Denk maar aan de invoering van de nieuwe Jeugdwet en de bezuinigingen voor deze sector. Dit bemoeilijkt het geven van de meest optimale zorg aan deze groep. TNO onderzocht welke verbeteringen mogelijk of nodig zijn om de zorg voor deze groep kinderen en jongeren in de nabije toekomst beter uit te voeren of vorm te geven.
Want wat is dan die ‘optimale zorg’? Idealiter staat de kennis over de optimale zorg gebundeld in richtlijnen en protocollen. Ook over dit onderwerp zijn er meerdere richtlijnen en protocollen in omloop. Maar gebruiken de professionals deze richtlijnen en protocollen ook? En wat geeft de literatuur aan recente inzichten in diagnostiek en behandeling van deze groep kinderen en jongeren?
De opgehaalde kennis uit de wetenschap (literatuurstudie) en de praktijk (interviews en vragenlijsten) heeft TNO gebundeld in een aantal factoren die de optimale zorg aan kinderen met complexe traumagerelateerde klachten lijkt te belemmeren. Deze belemmeringen vormden het uitgangspunt van een bredere veldraadpleging tijdens een congres over ‘Kind en trauma’ op 24 april 2015 in het Spoorwegmuseum in Utrecht. De hier opgehaalde kennis is verwerkt in een uiteindelijke ontwikkelagenda.
Het aantal kinderen en jongeren, dat lijdt aan complexe psychiatrische problematiek ten gevolge van vroegkinderlijke chronische traumatisering is hoog en de impact op de individuele levens is groot. Indien de juiste diagnostiek en een daaropvolgende behandeling wordt geboden, zijn veel van de klachten goed behandelbaar. In 2012 verschijnt de LCVT-Richtlijn voor Instroom, Diagnostiek en Evaluatie diagnostiek voor Kinderen en Jongeren met complexe psychiatrische problematiek ten gevolge van vroegkinderlijke chronische traumatisering. Door het (juist) gebruik van de richtlijn is de verwachting dat kinderen en jongeren beter gediagnosticeerd worden, waardoor behandeling gerichter kan worden aangeboden. Het onderhavige project betreft een proefimplementatie van de richtlijn