Samen Isolement doorbreken

Nederland kent een grote groep hoogopgeleide jongeren met een arbeidsbeperking. Deze jongeren hebben, door een chronische ziekte of een verstandelijke en/of motorische beperking, een afstand tot de arbeidsmarkt. Deze jongeren weten vaak met veel worstelingen een studie te voltooien. Maar een flink aantal van hen kan, door het niet vinden van een stageplaats, niet afstuderen! Onderwijsinstellingen weten niet wat ze voor deze groep moeten doen en richten zich alleen op het halen van een diploma. Maar daarna? Iedereen denkt “deze groep is hoog opgeleid dus die redden zich wel”. Maar de beperking van deze groep uit zich met name op het sociale vlak, waardoor het vinden (en behouden!) van een stageplek of een baan een hele zware dobber is. Deze doelgroep dreigt vergeten te worden, met in veel gevallen sociaal isolement en armoede als gevolg. De unieke groep hoogopgeleide jonge arbeidsbeperkten waar Stichting Studeren en Werken op Maat zich voor inzet heeft grote moeite met het vinden van een passende baan. Juist voor deze groep kan de maatschappelijke diensttijd een effect hebben. Doen we nu niets, dan zullen veel van deze kwetsbare jonge mensen vervallen tot de bijstand. Naast het feit dat dit kapitaalvernietiging is, wil je niet dat dit jonge mensen met een lange loopbaan voor zich overkomt. We moeten deze groep sociaal activeren en onderdeel laten worden van iets positiefs. Vanuit ons dagelijkse contact met deze grote groep hebben we de feedback gekregen dat ze heel graag willen participeren, meedenken en meehelpen om met elkaar te zorgen voor een sociaal vangnet. Uit onderzoek onder onze achterban blijkt dat ze vooral een ‘eigen club’ missen, waar plaats is voor lotgenotencontact en zowel professionele als sociale activiteiten. Aansluiting vinden bij de reguliere netwerkclubs van jongeren blijkt vaak heel erg lastig. De problemen waar deze groep tegenaan loopt zijn dermate anders dat er grote behoefte bestaat aan contact met ervaringsdeskundigen. Deze bevindingen hebben we breed getoetst en vervolgens met diverse partijen afgestemd en besproken. Naast het Ministerie van SZW hebben we ook gesproken met o.a. de Landelijke Cliëntenraad (LCR), Vakcentrale voor Professionals (VCP) en Expertisecentrum Handicap+Studie. Vanuit deze gesprekken hebben we waardevolle feedback ontvangen en we hebben dit alles in de basisplannen voor de buddy bijeenkomsten verwerkt. Nu we de onderzoeksfase hebben afgerond hebben we een zeer helder beeld van wat we willen realiseren en de grote behoefte waaraan we willen voldoen. Buddy bijeenkomsten vóór jongeren met een beperking dóór jongeren met een beperking. Niet door hulpverleners, maar juist door en van ervaringsdeskundigen. Met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en weten wat je doormaakt. En daar wellicht ook concrete oplossingen voor hebben vanuit de eigen praktijk. Door deze coaching, ondersteuning en hulp bij het ‘activeren’ mede te laten doen door ervaringsdeskundigen, bereiken we de doelgroep in het hart. Dit alles heeft naast een hoge legitimiteit (door het ‘voor en door’), ook een preventieve werking. Het sociale isolement van deze bijzondere groep jonge mensen, iets wat we veelvuldig tegenkomen in onze dagelijkse praktijk, wordt door het onderdeel uitmaken van een buddygroep die je helpt en ondersteunt op doeltreffende manier bestreden. Met name ook de buddy's willen zich inzetten. Dit zijn mensen met een arbeidsbeperking, die het begeleidingstraject richting een baan al hebben doorlopen. Zij willen mensen helpen, maar kunnen het niet vinden in het reguliere vrijwilligerswerk. Zij worden dan vaak niet begrepen, terwijl zij juist van grote waarde kunnen zijn voor de doelgroep. Zij weten als geen ander wat men doormaakt en kunnen tools bieden en samen optrekken, zodat de negatieve spiraal wordt doorbroken. Zij vormen het hart van de bijeenkomsten en helpen iemand op weg. Diegene kan zich op termijn dan ook weer inzetten bij buddy bijeenkomsten. Zo ontstaat een positieve beweging, die ervoor zorgt dat deze groep niet vergeten wordt, dat talenten worden ontdekt en ontplooid, en sociale contacten worden opgebouwd waardoor een sociaal netwerk van gelijkgestemden ontstaat. Het gevoel van erbij horen en ertoe doen is ons doel. Het is zo waardevol om niet altijd de ontvanger te zijn van hulp en ondersteuning van anderen, maar om zelf ook als vrijwilliger een steentje te kunnen bijdragen aan onze samenleving. We willen onze doelgroep en achterban stimuleren om elkaar te helpen en te coachen, dit buddy/peers-model geven we een impuls vanuit de buddy bijeenkomsten. Dit proces willen we laten leiden tot het uitbouwen en activeren van het eigen netwerk van de doelgroep. Dit alles heeft naast een hoge legitimiteit (door het voor en door) ook een preventieve werking doordat het tevens het sociale isolement van deze bijzondere groep jonge mensen bestrijdt waardoor hun kans op arbeidsparticipatie worden vergroot.