Visite met de patiënt, leren van praktijkvariatie; een explorerend actieonderzoek naar de werkzame elementen van safety II

Het actieonderzoek “visite met de patiënt, leren van praktijkvariatie” onderzoekt op de kinderafdeling van Meander Medisch Centrum hoe professionals van de complexe dagelijkse praktijk kunnen blijven leren en verbeteren.

In de voormeting (observaties, vragenlijsten, interviews) kwam naar voren dat de praktijk van de visite (work as done) verschilde van het protocol en de verwachtingen (work as imagined). Ook bleek dat ouders, verpleegkundigen en artsen, ondanks de verschillen in uitvoering van de visite, meestal tevreden waren over de kwaliteit van de visitepraktijk.
De belangrijkste reden voor tevredenheid was dat er duidelijk gecreëerd werd ten aanzien van: de huidige situatie van de patiënt en het behandelplan én ten aanzien van wat er van wie verwacht mag worden en wanneer (planning en rolverdeling). De betrokkenen wilden daarin nog meer en nog constantere kwaliteit realiseren.
Een andere bron van (on)tevredenheid betrof de omgang met tijd en aandacht. Ouders waardeerden dat er alle tijd voor hen genomen werd, artsen waardeerden de tijd die er voor opleiding was, en verpleegkundigen vonden belangrijk dat de visite op tijd afgelopen was en dat de patiënten die naar huis kunnen dan ook snel na de visite konden vertrekken. Die laatste wens stond op gespannen voet met de eerste twee.

In actiecyclus 1 zijn door het interdisciplinaire onderzoeksteam de volgende interventies gekozen om de duidelijkheid te versterken:
1. het formaliseren van het benodigde tijdvak waarbinnen de visite gehouden wordt;
2. het ophangen van een poster in de patiëntenkamer, waarop de stappen en inhoud van de visite vermeld staan. Anders dan voorheen kwam nu, bij de inventarisatie, de verpleegkundige eerst aan het woord en daarna ouder en kind.
Overige verbeterwensen werden als tweede prioriteit benoemd en voor een later tijdstip bewaard.
In de evaluatie van de interventies (observaties, interviews) kwam naar voren dat er op veel punten verbetering was gerealiseerd, ook op de punten die eigenlijk als tweede prioriteit waren benoemd: waaronder meer structuur in het gesprek, meer betrokkenheid en input van verpleegkundigen, en beter tijdsmanagement. De tijdsbeleving van de verpleegkundigen veranderde als gevolg van hun grotere inbreng in de visite.