Ouder in Detentie
Kinderen van gedetineerde ouders zijn kwetsbaar en leven in moeilijke omstandigheden. Vaak zijn zij onzichtbaar voor de hulpverlening en is onbekend wat hun noden en behoeften zijn. Vroegtijdige signalering is noodzakelijk om ernstige problemen of de intergenerationele overdracht van geweld en criminaliteit te voorkomen.
De lectoraten Transmuraal Herstelgericht Werken en Veiligheid in Afhankelijkheidsrelaties van Avans Hogeschool werken in dit project samen met de Penitentiaire Inrichtingen Dordrecht en Vught, de gemeentes Breda en Den Haag, Exodus Nederland en het Expertisecentrum K I N D, Ouder en Detentie.
Via actieonderzoek wordt een netwerkaanpak ontwikkeld om kwetsbare kinderen en gezinnen waarvan de vader gedetineerd is te bereiken en hun noden en behoeften in kaart te brengen. Daarnaast wordt een handelingskader voor professionals ontwikkeld, om deze kinderen vroegtijdig in hun psychosociale ontwikkeling te kunnen ondersteunen. Het project duurt twee jaar.
Producten
Link: https://www.canva.com/design/DAGAmk0Qy6w/-qGgNGjzzBUfma7Tf_S08Q/view?utm_content=DAGAmk0Qy6w&utm_campaign=designshare&utm_medium=link&utm_source=editor
Verslagen
Eindverslag
In Nederland zijn er dagelijks 25.000 kinderen met een ouder in detentie, voornamelijk vaders. Voor deze kinderen valt een belangrijke hechtingsfiguur
weg. Het project 'Ouder in Detentie' onderzocht hoe deze kinderen in beeld kunnen worden gebracht en hoe hun ondersteuningsbehoeften kunnen
worden vervuld. Het project biedt inzicht in hoe kinderen met een gedetineerde vader bereikt kunnen worden, wat hun behoeften zijn en welke
ondersteuning noodzakelijk is. Concrete handvaten voor professionals zijn ontwikkeld om de psychosociale ontwikkeling van deze kinderen te
ondersteunen en de relatie tussen vader en kind te behouden of herstellen.
In dit project is doormiddel van actie-onderzoek onderzocht hoe kinderen en gezinnen met een vader in detentie bereikt kunnen worden en behoeften te inventariseren om vervolgens een passend landelijk ondersteuningsaanbod te ontwikkelen vanuit een herstelgerichte aanpak. Dit draagt bij aan zowel aan het verminderen van risicofactoren als het vergroten van beschermingsfactoren, waaronder het behoud of herstel van sociaal kapitaal voor zowel vader als kind.
Een belangrijke bevinding is dat gesprekken met de gedetineerde vader het best door een herstelconsulent gevoerd worden. Deze consulent heeft geen machtsverhouding met de vader, waardoor hij zich eerder openstelt over zijn thuissituatie. Ook heeft de consulent meer tijd voor diepgaande gesprekken.
Een betere ondersteuning van het achterblijvende gezin is cruciaal, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor het bereiken van re-integratiedoelen van de gedetineerde. Als professionals zich bewust worden van deze samenhang, zou dit hun motivatie om aandacht te besteden aan de achterblijvers kunnen vergroten. Daarom is het essentieel dat het onderwerp 'kinderen van gedetineerden en hun rechten en behoeften' standaard onderdeel wordt van alle opleidingen en programma’s voor deskundigheidsbevordering.
De producten die zijn voortgekomen uit dit onderzoek staan op de website www.ouderindetentie.nl