Kan de samenwerking in de keten bij een dreigend aneurysma verbeterd worden?
Projectomschrijving
8 tot 9% van de Nederlanders heeft te maken met het verwijden en/of het scheuren van de lichaamsslagader (aorta). Dat noemen we een (geruptureerd) aneurysma van de aorta. Jaarlijks overlijden 1.400 patiënten hieraan. In de top 6 van gemiste diagnoses op de huisartsenpraktijk (HAP) staat het gemiste aneurysma op de 2e plaats.
Herkennen van de symptomen in de spoedzorgketen
Om de overlevingskansen te vergroten, is het belangrijk dat de voortekenen van een dreigende ruptuur tijdig worden herkend door verschillende partners van de spoedzorgketen:
- patiënten en familie
- triagist op de HAP
- ambulanceverpleegkundigen
- huisarts op de HAP of in de dagpraktijk
Doel en werkwijze
Het doel van dit actieonderzoek is om de juiste interventies en implementatiestrategieën te ontwikkelen om kennis over het herkennen van een dreigend aneurysma van de aorta te delen in de zorgketen. En om praktische hulpmiddelen te ontwikkelen die dit proces ondersteunen. Dat doen we door een aantal gevallen te bestuderen en verbetermaatregelen te maken gericht op de hele keten. Daarmee versterken we de samenwerking in de zorgketen: van patiënt tot huisarts, ambulancedienst, spoedeisende hulp en vaatchirurg.
Verwachte opbrengsten
Aan het einde van het traject leveren we advies voor landelijke implementatie op en een toolbox voor huisartsen, HAP’s, ziekenhuizen, ambulancevoorzieningen en patiëntenorganisaties.
Andere ZonMw-projecten waarbij Dave Dongelmans betrokken is:
Verslagen
Samenvatting van de aanvraag
Een geruptureerd abdominaal aorta-aneurysma (rAAA) is een levensbedreigende aandoening die onmiddellijke chirurgische behandeling vereist.Het totale sterfteprecentage onder patiënten met een rAAA bedraagt ongeveer 80 – 90 %. Als de patiënt het vaatcentrum op tijd bereikt is de mortaliteit ongeveer 25%. Het hebben van een asymptomatisch AAA is een risicofactor op ruptuur. Dit risico loopt op met de grootte van het aneurysma. Om de overlevingskansen te vergroten is het van belang dat de voortekenen van een dreigende vaatruptuur, als de vaatwand instabiel is maar nog niet is geruptureerd, tijdig herkend worden in de keten. In de top zes van gemiste diagnoses op de HAP staat het gemiste aneurysma op de tweede plaats achter het gemiste acuut coronair syndroom. In de dagelijkse praktijk is het de uitdaging om de diagnose te vermoeden bij het begin van de symptomen. Dit geldt voor verschillende partners van de spoedzorgketen: 1. patiënten en familie; 2. de triagist op de HAP; 3. de ambulanceverpleegkundigen; 4. de huisarts op de HAP of in de dagpraktijk. Hierbij is het van belang dat specialisten de huisarts informeren over een bestaand aneurysma. Uit de analyse van calamiteitenonderzoek is gebleken dat betrokken ketenpartners soms gezamenlijk calamiteiten analyseren, maar niet samen verbetermaatregelen ontwikkelen. Het doel van dit onderzoek is om de overlevingskans voor deze patiëntencategorie te vergroten door: - maatregelen in alle schakels van de spoedzorgketen te ontwikkelen; - over de hele keten te leren om eerder een instabiel aneurysma te onderkennen; - eerder in te sturen naar de SEH voor nadere diagnostiek. Het doel van dit ontwikkeltraject is door middel van actieonderzoek juiste interventies en implementatiestrategieën te ontwikkelen om kennis over herkennen van een dreigend AAA te delen in de keten en praktische hulpmiddelen te ontwikkelen die dit proces ondersteunen. Het actieonderzoek zal bestaan uit 3 PDSA cycli. De eerste cyclus is een pilot studie in Nijmegen, waarvan de bevindingen naar een tweede cyclus worden overgedragen aan de andere twee regio’s. Hieruit kunnen nieuwe verbetermaatregelen volgen, maar ook aanpassingen aan de al ontwikkelde verbetermaatregel of de implementatiestrategie. Aan het einde van het traject zullen we advies voor landelijke implementatie opleveren en een toolbox die door huisartsen, HAP’s, ziekenhuizen, ambulancevoorzieningen en patiëntenorganisaties kan worden gebruikt.